Prolog 

Celina:

Wszystko się zmienia, burzy jak domek z kart, znów mam to wszystko zostawić bo oni tak chcą i koniec tematu. Od małego żyję na walizkach, i nic nie wskazuje żeby było inaczej. Tym razem padło na Norwegię. Wracam do domu,do moich korzeni, z Norwegii wyjechałam mają 6 lat. W Niemczech zostawiam chłopaka ale przede wszystkim koleżanki. Nie mam przyjaciółki od serca bo nigdy nie zostajemy w danym kraju dłużej niż 4 miesiące. Teraz miało być inaczej, rodzice mówili ale przede wszystkim obiecali że to już ostatni raz, trzymam ich za słowo. Mamy się zatrzymać u przyjaciół rodziców gdyż nasz dom jeszcze nie jest gotowy do mieszkania.Podobno mają oni syna w moim wieku, ciekawe czy mnie polubi?Będąc w samolocie rozmyślałam jak to będzie czy mnie polubią ? Jak to wszystko będzie wyglądać myślą tak nad tym zasnęłam. Dopiero obudziła mnie mama która powiedziała:

-Już jesteśmy na miejscu.

Nie śmiało się uśmiechnęłam i czekałam aż wylądujemy. Trochę się denerwowałam ale czułam że będzie dobrze, w końcu to ty miałam zacząć nowe życie.

 

 Nie umiem pisać prologów ale mam nadzieję że jakoś wyszedł. Jest to moje pierwsze opowiadanie i mam nadzieję że nie ostatnie.